Albumrecensie: De Cadans van de Golven – Wouter Seinen

Zes jaar na Paraplu is Wouter Seinen terug. Zijn tweede album De Cadans van de golven kwam eind vorig jaar in eigen beheer uit en werd gepresenteerd tijdens een release concert op 25 oktober 2019.

Het album balanceert tussen gevoelige popliedjes en catchy songs. Dankbaar en Om lief te hebben (deze laatste met medewerking van cellist Luca Genta en pianist Joost van ’t Hoff) zijn daar twee mooie voorbeelden van. Tegelijkertijd laat De Cadans van de Golven iets zien van het proces dat Wouter heeft doorgemaakt. Misschien lijkt een terugblik op de sprong in het diepe om die lang gekoesterde droom te volgen. ‘Was het van God, of was het van mijzelf?’ De artiest laat het antwoord op die vraag subtiel in het midden. Veilige haven en –  meer nog – de prachtige gitaar ballad Abraham (Ik loop nog steeds) gaan verder in op dat onderwerp: de weerbarstigheid van het leven versus het uitleven van je ‘God-given dreams’. 

Kenmerkend voor Wouter is dat hij universele thema’s luchtig en met een gezonde dosis zelfspot dichtbij brengt. Goedkope Chocola legt op vrolijke toon de innerlijke hypocrisie bloot van, enerzijds, de wereldverbeteraar en, anderzijds, de onverbeterlijke consument in ons. Chocola? Ja, natuurlijk wil ik die slaafvrij. Maar welke prijs betaal ik ervoor?

Ook in Superheld klinkt die prettige mix van ironie en serieusheid door: liever de held uithangen met knikkende knieën dan helemaal geen held zijn. Een nummer dat het live, met achtergrondkoortje én de energieke solo’s van saxofonist Jonny Boston, prima doet.

Met De Cadans van de Golven zet Wouter Seinen de luisteraar op scherp.